Guatapé - Medellin

Dit is een vrij lang blog van afgelopen 2 weken, dus wees voorbereid😆🙈

GUATAPÉ

Voor m'n Spaanse taalcursus reisde ik af naar Guatape. Ik ben hier eerder geweest voor een dagtrip met Lynn en Mila. Guatape ligt op 2 uur rijden van Medellin en is een klein toeristisch dorpje. Het wordt ook wel omschreven als het meest kleurrijke dorpje van Colombia. Alle huizen zijn in vrolijke kleuren geschilderd, waardoor je veel wannabe instagrammodels ziet poseren voor de gevels (wij niet uitgezonderd😜). 3 km van Guatape ligt el Penol, ook wel THE rock. Je ziet deze gigantische steen vanaf Guatape al liggen en als je de 740 traptreden hebt beklommen word je beloond met een prachtig uitzicht. Het is wel vreselijk toeristisch, op onderstaande foto heeft Mila alle toeristen dwingend gevraagd even een stap opzij te doen😂. 

Ik verbleef 5 dagen bij het eco-hostel van Paola om Spaanse les te volgen in combinatie met yoga en meditatie. Dit hostel ligt net buiten Guatape in een prachtige omgeving. Midden in de natuur, omgeven door bergen. Bij toeval heb ik deze plek gevonden, waardoor ik vrij last-minute een reserving heb gemaakt. Hierdoor sliep ik niet in het eco-hostel zelf, maar in een nabij gelegen hostel. Dit was een heel creatief, hippie-achtig hostel. Aan tafel waren mensen druk in de weer met het maken van sieraden en de hele dag door was er wel iemand aan het tokkelen op een gitaar. 's Avonds hing er een soort kumbaya-sfeer met het zingen van liedjes begeleid door iemand met gitaar. Helaas moest ik 's ochtends om half 7 weer klaarstaan voor 'downward facing dog' en 'child's pose', dus deze muzikale creativiteit was niet heel goed voor m'n nachtrust. Daarnaast had ik ook nog eens de pech om een dorm te delen met een vreselijk snurkende Argentijn. 🙈

De dagen bij het eco-hostel begonnen om half 7 met een uur meditatie en yoga. Vervolgens ontbijt, een uur Spaanse les en om 12 uur de lunch. Het eten was veganistisch, op de eieren na, die iedere ochtend werden gelegd door de kippetjes in de ren. Alle groenten, fruit en bonen kwamen uit eigen tuin. Paola is de eigenaresse van het eco-hostel en gaf elke dag de Spaanse les. Dit deed ze vrij snel, dus in het begin kreeg ik veel op me af en was het moeilijk bij te houden. Daarnaast kreeg ik veel huiswerk op, waardoor ik de hele middag bezig was met het stampen van woordjes en grammaticaregels.
 

PERMACULTUUR

Woensdagmiddag stond een introductiecursus over permacultuur op het programma. Permacultuur is een filosofie die een permanente manier van leven inhoudt waarbij de aarde op lange termijn zo min mogelijk schade wordt toegebracht. Biologisch en ecologisch leven is hierbij het streven. Persoonlijk vind ik dit zeer interessant, daarom ga ik er ook iets meer over uitweiden in dit blog. 

Paola heeft een buurvrouw met een grote lap grond, mw. Sanchez. De buurman achter Paola, mr. Rodriguez, vroeg een aantal jaar geleden aan mw. Sanchez of hij een stuk grond van haar kon kopen om zijn extra koeien te laten grazen. De grond werd verkocht, bomen gekapt en de koeien hadden een groot stuk wei. De stront van de koeien zorgde voor een verhoogde methaan uitstoot in het nabijgelegen meer, waardoor de vissen door een zuurstoftekort dood gingen. Het hele ecologische evenwicht raakte verstoord.
Dit is nog een voorbeeld op kleine schaal. Alle grote multinationals/vleesindustrieën vergiftigen met hun manier van overmatige voedselproductie de aarde. Bij permacultuur houd je rekening met 1. biologisch, dit houdt bijv. in dat je streekproducten of seizoensproducten gebruikt en 2. ecologisch, waarbij je kijkt naar de manier van produceren en transporteren van het voedsel. Als je bijv. met de auto appels gaat kopen bij de lokale boer, ben je wel biologisch, maar niet ecologisch bezig. (Dit is hoe perma cultuur mij ongeveer is uitgelegd, dus pin me er niet op vast😬)

Een Frans stel dat ook Spaanse les volgde gaf hierna een presentatie over minimalistisch leven. Zij doen dit al zo'n 3 jaar en gaven een aantal handige tips hoe je bewuster kunt leven, met name hoe je plastic consumptie kunt verminderen. Alle plastic dat ooit is gemaakt zwerft nog op aarde rond. Plastic sorteren heeft heel weinig effect, omdat gerecycled plastic vaak te lelijk is om opnieuw te gebruiken. Elke minuut wordt er een vuilniswagen vol plastic in de oceaan gedumpt. Als we zo doorgaan is er in 2050 meer plastic dan vis in de oceaan.
Als je je eigen mok meeneemt voor je dagelijkse koffie to go, tupperware bakjes meeneemt als je naar de groenteboer en slager gaat en geen voorgesneden voedsel in plastic koopt, scheelt dit op jaarbasis al zoveel plastic. Zie het als een uitdaging om zo min mogelijk plastic te gebruiken door creatief te denken! Persoonlijk denk ik dat je veel meer voldoening uit je leven haalt als je bewust leeft en de aarde met liefde behandelt 😊. We zijn ten slotte zelf ook onderdeel van de natuur (al lijken we dit soms te vergeten🤔).

Toen ik donderdagochtend van mijn hippie-hostel naar het eco-hostel liep, werd ik opeens vergezeld door een harige bruine hond. Hij bleef zo'n drie meter voor mij lopen, af en toe achterom kijkend of ik nog achter hem aanliep. De hele ochtend is de hond "Perro" bij me gebleven en ohhhh wat was ie lief, met prachtige licht bruine ogen. Ik was verliefd. We wisten echter niet wie de eigenaar van Perro was. Paola giste dat het een straathond was en liet hem met snoepjes de stad inlokken, zodat ie het hostel niet als zijn thuis zou gaan zien. Ik had er mijn twijfels bij en kon me niet voorstellen dat zo'n mooie, opgevoede hond op straat leefde. De volgende dag kreeg ik een appje van Annika. Zij had ook Spaanse les gevolgd bij het hostel en was die dag naar San Antonio afgereisd, zo'n 40km van Guatape. In San Antonio had Annika de eigenaren van Perro gevonden! Hij was gestolen en ze hadden door de hele stad flyers opgehangen. De hond heette eigenlijk Max en zijn baasjes zijn gelijk de auto ingesprongen om hem in Guatape te gaan zoeken. Zie hieronder een foto van het weerzien met elkaar. Mijn hart smolt toen ik de foto zag 😊. 

MEDELLIN

Nadat mijn Spaanse lesweek bij Paola was afgelopen besloot ik om terug te gaan naar Medellin om de laatste week bij een andere taalschool les te volgen. En oh wat ben ik blij dat ik deze keuze heb gemaakt! Mijn leraar Nel is echt de allerbeste leraar ooit😁. Hij is zelf een jaar geleden begonnen met het leren van de Engelse taal. Tijdens het studeren heeft ie zijn eigen leermethode ontwikkeld die het leren van een taal zo simpel maakt! Hij sprak dan ook vloeiend Engels, dus over een jaar kunnen jullie deze blog in het Spaans lezen 😉. Het is ook heel fijn dat het geen droge stof is, maar gelijk hup, spelen met werkwoorden en zinnen vormen. Waar ik de week ervoor bij Paola dacht het nooit onder de knie te krijgen, ben ik nu super gemotiveerd om elke dag weer nieuwe stappen te maken in de Spaanse taal. Toen ik de eigenaar van de taalschool vertelde hoe blij ik was met Nel, omschreef hij hem als een "don", a gift to have as a Spanish teacher. Als dat geen compliment is... go for Nel! 🙌🏻🥳
 

De eigenaar, Christian, heeft ook een mooi verhaal. Hij had een top baan als tv-producer in Hollywood en werkte met grote sterren. Na een beoogde trip van 2 dagen naar Medellin cancelde hij zijn retour, nam Spaanse les en werd verliefd op de taal en Colombiaanse cultuur. Hij realiseerde zich dat zijn werk geen enkele toevoeging had, behalve de hersenen van de Amerikanen voeden met nutteloze entertainment. Naar eigen zeggen had ie na één jaar in Colombia meer oprechte mensen ontmoet dan in de 14 jaar daarvoor in de Amerikaanse entertainmentindustrie.
Vervolgens ontstond de droom om zoveel mogelijk reizigers in Zuid-Amerika het Spaans te laten begrijpen, om hen in contact te laten brengen met de lokale inwoners. Taal verbind mensen en op die manier krijgt de reis meer diepgang, omdat je zo de échte verhalen te horen krijgt. Een hele mooie droom, die in korte tijd is uitgegroeid tot één van de beste taalscholen van Medellin!
 

• BlinkSchool. 

• Salsales met studiegenoten.

Ik heb nu in totaal, met een week Guatape tussendoor, 2 weken in Medellin doorgebracht. Medellin wordt ook wel de stad van de eeuwige lente genoemd. De mensen zijn hier echt super vriendelijk. Als je de weg vraagt lopen ze zonder problemen met je mee om die te wijzen. Armoede zie je overal om je heen. Op straat zijn mensen op elke mogelijke manier geld bij elkaar aan het sprokkelen. Zo staat op iedere straathoek iemand met een kind in de armen snoepjes aan te bieden, families uit Venezuela leggen op stukken karton hun situatie uit en jongeren laten voor het rode stoplicht hun indrukwekkende breakdancemoves zien. 
Verder is Medellin bij vele bekend door de drugsgeschiedenis die in de serie Narcos is verfilmd. Om een betere indruk over de geschiedenis te krijgen heb ik een Transformatietour gedaan. In de jaren '80 was Medellin de gevaarlijkste stad ter wereld, met 10000 moorden per jaar. Na de dood van Escobar heeft de stad een transformatie ondergaan om deze leefbaarder te maken. Er werd een metrolijn aangelegd door de hele stad en elk district kreeg een sportveld en bibliotheek. Net als in Bogota is Medellin gaan werken met districtnummers. De inwoners in district nummer 1 betalen vrijwel geen collegegeld of sportcontributie. In 2002 besloot de toenmalige president om de gevaarlijkste buurt, Comuna 13, volledig te ontruimen. Op een eerlijk proces hoefden arrestanten niet te rekenen; bijna alle mannen uit deze buurt werden doodgeschoten. De redenering van de president was dat als je in Comuna 13 woonde je op welke manier dan ook betrokken moest zijn met de distributie van drugs. De hele buurt is opgeknapt met prachtige graffiti-art en er werden zelfs roltrappen in aangelegd. De transformatietours nemen allemaal een bezoek aan comuna 13, waardoor het nu een hele toeristische wijk is geworden. Er hangt een gezellige sfeer met muziek en lokale eetstandjes. Naar mijn mening wel een klein beetje tegenstrijdig, want 's avonds laat kun je alsnog beter een blokje omlopen😬.

Naast een tour door Communa 13 heb ik ook nog een Real City stadstour gedaan. Echt een geweldige tour, die verteld over hoe Medellin is opgericht, de donkere tijden en de transformatie die de stad heeft ondergaan. Opvallend is dat de gids vertelde dat er niets over de gevaarlijke drugsgeschiedenis wordt onderwezen op scholen. De Colombianen willen deze tijd achter zich laten en hier niet meer aan herinnerd worden. Ze grijpen daarentegen elke mogelijkheid aan voor een feestje (ik voel een gemeenschappelijke connectie met Volendammers😜). Zo stond het hele land op z'n kop toen een Colombiaan een etappe van de Tour de France won in de jaren '90. Eén etappe winnen en je bent voor altijd in het collectief geheugen van de Colombianen gegrift. Vreugdevolle herinneringen worden gekoesterd, nare herinneringen zo snel mogelijk vergeten. De naam uitspreken van "he who must not be named" is not done, waardoor hij als een soort Voldemort wordt doodgezwegen.  Het typeert wel het beeld dat ik tot nu toe heb gekregen van de inwoners van Medellin. Ze zijn apetrots op hun stad. Ik heb nog nooit zo'n schoon metrostation gezien, de mensen zijn zo blij met de metro dat het niet in hun hoofd opkomt deze te vervuilen of onder te kalken. Ze zijn nieuwsgierig, verwelkomen je en maken maar al te graag een praatje.
Lang verhaal kort: het waren twee mooie weken😊.
 

• Kabelwagen die het centrum van Medellin verbind met de Favela's

• Ontploft Botero-beeldwerk. 24 mensen werden hierbij gedood.

• De roltrappen in Comuna 13

Het is een hele lange blog geworden, maar het is lastig om alles wat je meemaakt kort samen te vatten (of miss moet ik volgende keer wat eerder iets posten🙈). Op dit moment ben ik aan het wachten op m'n vlucht naar Santa Marta. Eindelijk de zee opzoeken, kijk ernaar uit :)